این عضو هیات علمی دانشگاه افزود: در بسیاری موارد، نوجوان‌هایی که گرایش به خودکشی پیدا می‌کنند، مشکلات طولانی مدت داشته‌اند که با نوجوانی تشدید پیدا کرده و برخی از آنها تصور می‌کنند غیرممکن است که این مشکلات حل شوند. همچنین در مواردی هم ممکن است اقدام به خودکشی طبق یک تصمیم آنی بوده و شاید در اثر استفاده از مواد مخدر و داروها باشد.

زارع نیستانک تاکید کرد: اگر والدین گمان می‌کنند نوجوانان‌شان ممکن است در مورد خودکشی نیز فکر کرده‌ باشند باید تهدیدها و ژست‌های خودکشی آنها را جدی بگیرند.

این روانشناس کودک و نوجوان گفت با اشاره به اینکه خودکشی قابل پیشگیری است، گفت: والدین می‌توانند به صورت مستقیم از نوجوان خود در این مورد سوال کنند و از گفتن کلمه «خودکشی» نترسند.

وی اضافه کرد: بعضی از پدر و مادرها فکر می‌کنند اگر این موضوع را مطرح کنند، نوجوان‌ خود را تشویق کرده که خود را بکشد. اما برعکس، ممکن است این عقیده در ذهن نوجوان وجود داشته باشد و اگر بفهمد شخص دیگری ناله او را برای دریافت کمک شنیده است، احساس رهایی کرده و از این مسئله پیشگیری می‌شود.

زارع نیستانک خاطرنشان کرد: والدین و اطرافیان باید به نوجوان خود بگویند که او را دوست دارند. همچنین از او بخواهند در مورد احساساتش برایشان صحبت کند و یادآوری کنند که هر چه قدر هم مشکلاتش بزرگ و ویرانگر به نظر برسند، باز هم می‌توان برای حل آنها تلاش کرد.

وی یادآور شد: والدین نباید منتظر بمانند که مسائل خودشان خود‌به‌خود رو به راه شوند بلکه باید به نوجوان کمک کنند که سازگارتر شده و زندگی‌اش را بهبود بخشد همچنین باید به حرف‌های او گوش دهند و مشکلاتش را بی‌اهمیت تلقی نکنند.