وقتگذرانی در طبیعت برای سلامتی مفید است
پژوهشی اخیراً در انگلستان انجام شده است که نشان میدهد، حضور در طبیعت بهمدت دو ساعت در هفته میتواند برای سلامتی مفید باشد و حسوحال بهتری به افراد بدهد.
به ما گفتهاند که روزی پنج وعده میوه و سبزیجات بخوریم و ۱۵۰ دقیقه در هفته ورزش کنیم و اکنون بهنظر میرسد، شاید در آینده بخشی از دستورالعملهای سلامتی به وقتگذرانی هفتهای یکبار در طبیعت توصیه کنند. پژوهش جدیدی در انگلستان نشان میدهد که حضور در طبیعت (جنگل، پارک، ساحل و…) بهمدت دو ساعت در هفته میتواند برای سلامتی روحی و فیزیکی مفید باشد و آن را بهتر کند.
این پژوهش که در ژورنال Scientific Reports منتشر شده، با ۲۰ هزار نفر از مردم انگلیس دربارهی تماسشان با طبیعت در هفتهای که گذشت، مصاحبه کرده و دریافته است، افرادی که طی هفت روز گذشته برای فراغت در پارک، ساحل یا جنگل، زمان کم یا هیچ زمانی را اختصاص ندادهاند و حدود نیمی از مصاحبهشوندگان را تشکیل میدهند، سطح پایینتری از رضایت از زندگی داشتند و یک نفر از هر چهار نفر میگفت که ازلحاظ سلامتی مشکل دارد. در میان افرادی که حداقل دو ساعت را در دنیای طبیعت سپری میکردند، فقط یک نفر از سه نفر احساس رضایت از زندگی نداشت و یک نفر از هفت نفر دچار بیماری بود.
متیو وایت از دانشکدهی پزشکی دانشگاه اکسیتر که مدیریت این پژوهش را برعهده داشته است، میگوید:
چیزی که بیشتر باعث تعجب ما شد، استمرار این رابطه بین تقریباً تمام گروههای تحت مصاحبه بود، از جوان و پیر و مرد و زن گرفته تا اهالی شهر و روستا، مناطق فقیر و ثروتمند و بهخصوص بین کسانی که بیماری یا ناتوانی بلندمدت داشتند. پژوهش ما نشان داد نهتنها افراد سالم با وقتگذرانی در طبیعت حال بهتری پیدا میکنند، بلکه افراد مبتلا به بیماری نیز با دو ساعت حضور در طبیعت در طی هفته از حس بهتر خود میگفتند. بااینحال، برای تأیید این یافتهها باید پژوهش بیشتری انجام شود و شرکتکنندگان در بازهی زمانی طولانیتری بررسی شوند.
در این پژوهش مهم نبود که افراد دوساعت حضور خود در طبیعت را در یک یا چند مرحله در هفته داشته باشند. علاوهبراین، تأثیر مثبت این وقتگذرانی در طبیعت یکسان بود و مزایای مفید آن برای کسانی که زمان بیشتری را در طبیعت سپری میکردند، افزایش نمییافت. همچنین پژوهش مذکور فقط زمان حضور در فضاهای طبیعی عمومی را مدنظر قرار داده بود و توجهی به زمانی که فرد در باغ شخصی خود میگذراند، نداشت.
مردم هنگام حضور در طبیعت، احتمالاً فعالیت فیزیکی بیشتری دارند. متیو وایت میگوید:
نتایج این پژوهش را میتوان اینطور توضیح داد که حضور در طبیعت بهمعنای داشتن فعالیت فیزیکی است و همین عامل شاید به بهبود سلامتی و حال بهتر افراد منجر میشود و نه صرفاً تماس با طبیعت.
بااینحال، باید روش ژاپنی شینرین یوکو یا حمام جنگل نیز مورد بررسی قرار بگیرد که میگوید نشستن منفعلانه در طبیعت، مزایای مختلف روحی و فیزیکی برای انسان دارد.
مارک هولدر، استاد روانشناسی دانشگاه بریتیش کلمبیا است که روی علم شادی مطالعه میکند. او میگوید:
تجربیات ذهنی در طبیعت ظاهراً باعث بهبود حال انسان میشود و میزان این تأثیر بسیار قوی است.
ازآنجاکه این پژوهش در انگلستان انجام شده است، باید مطالعهی بیشتری در دستور کار قرار بگیرد تا مشخص شود که آیا حضور در طبیعت تأثیر مشابهی بر مردم سایر نقاط دنیا دارد یا خیر. انگلستان کشوری با درآمد بالا است و جامعهای عمدتاً شهرنشین دارد و بااینکه حضور در طبیعت تأثیر مثبتی روی انگلیسیهای سفیدپوست داشته است، اما مردم سایر فرهنگها و قومیتها تأثیر مشابهی را گزارش نکردهاند. علت این موضوع شاید به میزان ارتباطی که شرکتکنندگان با طبیعت برقرار میکنند، مربوط باشد. ارتباط با طبیعت چیزی فراتر از یک تجربهی چندحسی متنوع است؛ درواقع، پیشینه و دیدگاههای شخصی، رویکردهای بلندمدت فرهنگی و حسی که از یک مکان به ما دست میدهد، نقش مهمی در مزایای حضور در طبیعت دارد، عواملی که شاید نشان دهد چرا الگوی مشابه مردم انگلیس، برای سلامتی افراد سایر نقاط دنیا مشاهده نشده است.
متیو وایت میگوید که تیم او هماکنون برای پژوهشی مشابه، دادههای ۱۸ کشور دنیا که شامل ۱۴ کشور اروپایی، آمریکا، کانادا، استرالیا و هنگ کنگ میشوند را جمعآوری کردهاند. او توضیح میدهد:
نتایج این پژوهش بهزودی منتشر خواهد شد، اما ازآنجاکه همهی این کشورها جزو کشورهای توسعهیافته هستند، این سؤال مطرح میشود که آیا نتایج مذکور برای مردم کشورهای درحالتوسعه نیز صدق میکند یا خیر، بهخصوص که طبیعت این کشورها ممکن است خطرات بسیار زیادی برای سلامتی مردم داشته باشند. بهطور خلاصه، ما برای تعمیم بینالمللی یافتههای بهدستآمده از پژوهش در انگلیس جانب احتیاط را رعایت میکنیم.
پژوهش دانشکدهی پزشکی دانشگاه اکسیتر، بزرگترین مطالعهی دنیا است که دادههای مربوط به تماس هفتگی شرکتکنندگان با دنیای طبیعت را جمعآوری کرده است. بههمین دلیل بیشتر از آنکه نتایج قاطع و محکمی را ارائه کند، زمینهای جدید از پژوهش را آغاز کرده است. یافتههای این پژوهشها، نقطهی آغاز بحث و بررسی برای ارائه توصیههای ساده و مبتنی بر شواهد درباره میزان زمان مناسب حضور در طبیعت است که میتواند به بهبود وضعیت سلامتی و حال خوب مردم بینجامد.